Χώρα ανεξάντλητη η Ελλάδα, με πλούτο που μπορείς να εξερευνάς μια ζωή. Διοργανώσαμε λοιπόν τον περασμένο Αύγουστο μια 7ημερη επίσκεψη σε μια ιδιαίτερη γωνιά της Κρήτης, το Γεωπάρκο της Σητείας, ένα από 5 Γεωπάρκα της Ελλάδας. Τόπος με ιδιαίτερο γεωλογικό, φυσικό και πολιτιστικό πλούτο, μας πρόσφερε στιγμές και εικόνες που σίγουρα θα μας συνοδεύουν για πολύ καιρό.
Και τι δεν κάναμε! Διασχίσαμε φαράγγια με εντυπωσιακά βράχια να υψώνονται δεξιά και αριστερά, ιδανικά για αναρρίχηση: το Φαράγγι των Νεκρών της Ζάκρου όπου οι Μινωίτες απέθεταν τους νεκρούς τους, το Φαράγγι των Χοχλακιών με κατάληξη στην πανέμορφη ερημική παραλία Καρούμες, το Φαράγγι του Ρίχτη με την οργιώδη βλάστηση και τα νερά που δεν περιμένεις να δεις στην ξερή και άνυδρη ανατολική Κρήτη. Κοιμηθήκαμε σε παραλίες με χρυσές αμμουδιές, κάτω από τον έναστρο ουρανό, μόνο με τον υπνόσακό μας: παραλία του Κουρεμένου στο Παλαίκαστρο, προορισμός των windsurfers από όλη την Ευρώπη, παραλία Καρούμες με τη συνοδεία μουσικής από τον αγαπημένο «μουσικό» του συλλόγου μας, Ξερόκαμπος με την Αλατσολίμνη, τις αμμοθίνες, τα κρινάκια του και τα γαλαζοπράσινα νερά του. Απολαύσαμε το κρασί και το λάδι της Μονής Τοπλού σε μια όμορφη γευσιγνωσία. Δοκιμάσαμε τις αντοχές μας σε διαδρομές που τις χτυπάει ανελέητα ο ήλιος, ευτυχώς με την κρυστάλλινη θάλασσα να μας περιμένει στο τέλος για μια αναζωογονητική βουτιά.
Και ενώ το μάτι μας χόρταινε θάλασσα και δωρικά τοπία, με τη μυρωδιά του θυμαριού, της ρίγανης και του φασκόμηλου να τρυπώνουν στο μυαλό μας, οι ντόπιοι μας κέρδισαν εξ ολοκλήρου. Ζεστό καλωσόρισμα, αφτιασίδωτη, αγνή φιλοξενία, παιδική χαρά που επισκεπτόμασταν και ανακαλύπταμε τον τόπο τους. Και η τοπική κουζίνα! Απλή στις τεχνικές της, τόσο πλούσια στην ουσία της. Οικογενειακά ταβερνάκια, καφενεία σε μισο-εγκαταλελειμμένα χωριουδάκια, ντόπια προϊόντα και η τσικουδιά να ρέει άφθονη.
Δεν θα μπορούσε να λείπει η διαμονή μας στο πανέμορφο Κέντρο Φιλοξενίας του Γεωπάρκου στο ορεινό χωριό Καρύδι και η ενημέρωσή μας από τον Συντονιστή του Γεωπάρκου σχετικά με την πολυεπίπεδη αξία του τόπου αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει: ερημοποίηση, λειψυδρία, επέλαση των Βιομηχανικών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Φυσικά, το κλείσιμο δεν μπορούσε να είναι άλλο από ένα κρητικό γλέντι όπου δοκιμάσαμε τις χορευτικές μας ικανότητες. 7 ημέρες γεμάτες εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, στιγμές, σε έναν τόπο που αξίζει να επενδύσει στην ήπια τουριστική ανάπτυξη, να διατηρήσει και να αναδείξει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Η επιθυμία μας τον επισκεφτούμε ξανά, δεδομένη!
Χριστίνα Χρυσούλα. Μέλος του ΑΟΣ